ராணுவம், ராணுவ கட்டமைப்பு என்பது ஆணாதிக்க நிறுவனம். அதே போல் ஆயுதம் தூக்கி போராடிய யாவரும், போராடிய எல்லா குழுக்களும் பெண்களுக்கெதிரான வன்முறையை முன்னேடுத்தவர்களே. ஆயுத குழுக்களில் ராணுவத்தில் பிரதான பாகம் வகிப்பவர்கள் ஆண்கள், ஆயுத போரட்டத்தை தொடங்கியதும் ஆண்கள் அதை முன்னெடுத்ததும் ஆண்கள், ஆயுத கொள்வனவில் ஈடுபட்டதும் ஆண்கள், அரசுடனான யுத்தத்தில் முடிவு எடுத்ததும் ஆண்கள் இப்படியே பட்டியல் நீண்டு கொண்டே போகும்.

இந்த போரட்டத்தில் தீர்மானம் எடுக்கும் மட்டங்களில் போர் தேவையா இல்லையா, ஆயுத போராட்டத்தை தொடர்ந்து முன்னெடுப்பதா இல்லையா, என்று பெண்களை கலந்தாலோசனை செய்ததற்கான எந்த ஆதாரமும் இல்லை. தமிழர் உரிமைக்காக போராடிய ஒரு சமூகத்தில், தமிழ் சமூகத்தாலேயே இன்று தமிழ் பெண்களின் உரிமையும் பாதுக்காப்பும் கேள்விக்குறியாய் போய் உள்ளது.

போராட்டம் எவ்வகையான விளைவை பெண்கள் வாழ்வில் கொண்டுவரப்போகின்றது என்பதை உலகத்தில் ஆயுத போரட்டங்கள் நடந்த நாடுகளில் பெண்களின் நிலையை ஆராய்ந்ததாக எங்கேயும் அறியக்கிடைக்கவில்லை. மாறாக உலகத்தில் எவ்வகையான யுக்திகள் பயன்படுத்தபட்டன எவ்வாறு போராட்டங்கள் வடிவமைக்கப்பட்டது எங்கே எப்படி ஆயுத கொள்வனவு செய்யலாம் என்பதையே கற்றறிந்தாக தகவல்கல் மூலம் அறியக்கிடைக்கிறது.

பெண்களையும் சமூகத்தையும் ஆயுதபோராட்டத்துக்கு சாதகமாக மாற்றும் மூளைச்சலவையே செய்யப்படிருப்பது உள்ளங்கையில் நெல்லிக்கனி போன்று தெளிவாக தெரிகிறது. காரணம் ஆயுத முரண்பாட்டின் போதும் அதன் பின்னரும் பெண்களின் நிலையை பார்க்கும் போது இது உறுதிப்படுத்தப்படுகின்றது.

ஆயுத போராட்டத்தில் பெண்கள் ஈடுபடுத்தப்பட்டனர், அவர்கள் இன்று அங்கங்களை இழந்தவர்களாக வறுமை நிலையில் உள்ளவர்களாக வாழ்வாதாரமற்ற நிலையில் கௌரவமான வாழ்க்கை வாழமுடியாத நிலையில் யாராலும் கவனிக்கபடாமல் வாழ்க்கையை ஓட்டுகின்றனர். இது தவிர ஆயுத போராட்டத்திற்கு தனது குடும்பத்தில் உள்ள ஆண்களை தந்த பெண்களின் நிலை எவ்வாறு உள்ளதென்பது எல்லோருக்கும் தெரிந்த விடயம், துணைவனை இழந்து விதவைபட்டத்துடன் வாழும் பெண்கள், தனியாக வாழும் பெண்கள், அரசால், ஆயுத குழுக்களாலும் காணமால் ஆக்கபட்டவர்களின் குடும்பங்கள், சிறையில் இருப்பவர்களின் குடும்பங்கள், அனைவராலும் கொலை செய்யப்பட்ட அந்த ஆணை சார்ந்த குடும்பங்கள் என்று அடிக்கி கொண்டே போகலாம். இங்கே இவை எல்லாவற்றாலும் இன்று நிர்கதியாகி நிற்பது எமது பெண்களும் அவள் சார்ந்த சமூகமும் முக்கியமாக எம் எதிர்கால சந்ததியினர்.

மண்ணுக்காக போராடுகிறோம், எம் உரிமைக்காக போராடுகிறோம், தமிழருக்காக போராடுகின்றோம், தமிழுக்காக போராடுகிறோம், தமிழரின் அடையாளத்துக்காக அவர்களின் இருப்புக்காக போராடுகிறோம் என்று போராட்டத்தை தொடங்கியவர்களும் ஆதரித்தவர்களும் இன்று இவை எல்லாமே கொஞ்சம் கொஞ்சமாக இருந்தவையும் முன்னை விட கூடுதலாக பறிபோவதை பார்த்துகொண்டிருக்கும் துர்பாக்கிய நிலைக்கு தள்ளப்பட்டுளோம்.

இது மட்டுமா போர் முடிந்த பின் போரால் பாதிக்கபட்ட பிரதேசங்களில் நடைபெற்று வரும் பெண்களுக்கு எதிரான வன்முறை நாளுக்கு நாள் அதிகரித்து வருவதை கண்கூடாக காண முடிகிறது. பாலியல் வன்புணர்வு, பாலியல் துஷ்பிரயோகம், காதலித்து கற்பமாக்கி கொலைசெய்தல், திருமணம் செய்து துணைவியை ஏமாற்றுதல், பல பெண்களை காதலித்து ஏமாற்றுதல் போன்ற சமூக சீர்கேடான விடயங்கள் அன்றாடம் நடந்தேறுகின்றன.

போரட்டத்தின் அனைத்து கோஷங்களும் பொய்பித்து போனதை இன்னும் எங்கள் தேசியவான்கள் உணர்ந்ததாக தெரியவில்லை மாறாக தேசியம் பேசியே பெண்களை ஏமாற்றும் , தமிழ் மக்களை ஏமாற்றும் தன்மையையே காணக்கூடியதாக உள்ளது.

தமிழ் தேசியம், தமிழரின் உரிமை என்பவை இன்று லாபம் தரும் முதலீடாகி போய் விட்டது. தமிழ் பெண்களின் வாழ்வு, தமிழ் குழந்தைகளின் வாழ்வு அவர்களின் உரிமை என்பவை இன்று அடையாளம் தெரியாமல் போய்விட்டது, பாலியல் தொழிலில் பெண்கள் ஈடுபடல், மத்திய கிழக்குக்கு வேலைவாய்ப்பை தேடி தனது குழந்தைகளை யாரோ ஒருவரிடம் கொடுத்துவிட்டு பெண்கள் செல்வது, நுண்கடன் பிரச்சனைகள், சிறுவர்களுக்கு எதிரான பாலியல் துஷ்பிரயோகம், சிறுவர்களை வேலைக்கமர்த்தல் போன்ற பல்வேறு சவால்களுக்கு தமிழ் பெண்கள் முகம் கொடுக்க வேண்டி உள்ளது.

இன்று போருக்கு முகம் கொடுத்த, ஆயுத போராட்டத்தினால் நேரடியாகவோ மறைமுகமகமாகவோ தன ஆண் உறவை இழந்த பெண்கள் இன்று தங்களின் பாதுக்காப்புக்கு, வாழ்வாதாரத்துக்கு, தன உரிமைக்கு தமிழ் சமூகத்தோடு போராடிய வேண்டிய நிலைக்கு தள்ளப்பட்டுள்ளனர்.

முக்கியமாக தமிழ் சமூகத்துக்குள் நடக்கும் பெண்களுக்கு எதிரான வன்முறைக்கு எதிராக அவள் போராடிய வேண்டிய நிலை தோன்றி உள்ளது.
பிள்ளைகள் வளர்ப்பு பராமரிப்பு என்பவை பெண்களின் பொறுப்பு என பெண்களின் தலையில் பொறுப்பை திணித்திருக்கும் இந்த சமூகம், அவளை சார்ந்த பிள்ளைகள் ஆரோக்கியத்துடன் அடிப்படை வசதியுடன், வாழவேண்டிய சூழலை அந்த பெண்ணுக்கு ஏற்படுத்தி கொடுப்பதில் நாட்டம் செலுத்துகிறதா? இல்லையே மாறாக பெண்களை அன்றாட வாழ்க்கைக்காக போராடும் சூழலை ஏற்படுத்தி வைத்துள்ளது.

இது எம் எதிர்கால சந்ததியினரின் கல்வியை, கௌரவமான தொழில் வாய்ப்பை பெற்றுகொல்வதில், ஒழுக்கமான வாழ்வை வாழ்வதில் பாதிப்பை ஏற்படுத்தும். இது தமிழர்களின் இருப்பை அடையாளத்தை கேள்வி குறியாக்கும். ஒரு சீரழிந்த பாதையில் தமிழ் சமூகம் பயணிப்பதை எம்மால் காண முடிகிறது, முக்கியமாக இளம் சமூகத்தினர் இந்த பாதையில் தள்ளபடுவதை காண முடிகிறது.

ஆகவே உண்மையில் தமிழர் உரிமையுடன் சமத்துவத்துடன் இந்த நாட்டில் வாழவேண்டும் என்று நினைப்பவர்கள், தமிழர் தங்கள் அடையாளத்தை நிலைநாட்டவேண்டும் என்று நினைப்பவர்கள், எங்கள் காலச்சார விழுமியங்கள் பாதுக்காக்கபடவேண்டும் என்று உண்மையான அக்கறை கொள்பவர்கள் முதலில் செய்ய வேண்டியது பெண்கள் எங்கள் சமூகத்தில், எங்கள் சமூகத்தினால் கௌரவமான பிரஜையாக, பாதுக்காப்பாக, பொருளாதார வசதி கொண்ட ஒரு வாழ்வை அவளுக்கு ஏற்படுத்தி கொடுக்கவேண்டும். முக்கியமாக தமிழ் ஆண்களின் வன்முறைக்கு ஆளாகாதவளாக வாழ்வதற்குரிய வாழ்வை உறுத்திபடுத்த வேண்டும்.

இதை செய்ய வேண்டிய பொறுப்பு யாருக்கு உள்ளது? சமூகத்தில் உள்ள ஒவ்வொருவரும் இந்த பொறுப்பை எடுக்க வேண்டும். முக்கியமாக தமிழர்களை பிரதிநித்திபடுத்துகிறோம், குரல் கொடுக்கிறோம் என்று கூவும் சகல அரசியல் கட்சிகளுக்கும், புலம் பெயர் தமிழர்களுக்கும் இலக்கியவாதிகளுக்கும், புலம்பெயர் ஊடகங்கள் உள்ளூர் ஊடகங்கள், சட்டத்தரணிகள் மற்றும் சகலரும் இதன் தேவை உணர்ந்து பெண்களுக்கு எதிரான வன்முறைகள் எல்லாவற்றிற்கும் எதிராக போராட வேண்டும்.

தங்கள் பெண்களின் உரிமைகளை, பாதுக்காப்பை உறுதிப்படுத்தாத சமூகம் தன் அடையாளத்தையும் உரிமையையும் இழந்தே தீரும்.