இலங்கையில் நடக்கும் அரசியல் சூழ்ச்சி உலக அரங்கில் விசனப்பர்வையினூடு பார்க்கப்பட்டு பேசப்பட்டுவரும் அதேவேளை இலங்கையில் வாழும் சிலரும், புலம்பெயர் தமிழர்கள் சிலரும் இலங்கையில் ஜனநாயகத்துக்காக நடக்கும் போராட்டங்களை கொச்சைப்படுத்துவதை ஊடகங்கள் வாயிலாகவும் சமூக வலைத்தளங்களில் இடும் பின்னூட்டம் மூலமாகவும் அறிய முடிகிறது. சிலரின் எதிர்மறையான பார்வைகளும் கேள்விகளும் பின் வருவன.

இப்போது என்ன புதிதாக ஜனநாயகம் பற்றி பேசுகிறீர்கள் போராடுகிறீர்கள், இலங்கையில் ஜனநாயகம் எப்போது இருந்தது? அதிலும் தமிழர் ஜனநாயகத்தை எப்போது ருசி பார்த்தனர்?

இலங்கையில் ஒரே அடியாக ஜனநாயகம் இல்லை என்று கூறமுடியாது, குறைந்த பட்ச ஜனநாயக உரிமைகளை நாம் தமிழ் பேசும் சிறுபான்மையினர் அனுபவித்தே வருகின்றோம் என்பதற்கு நான் இந்த கட்டுரையை எழுதியதும் நீங்கள் இன்று இதை வாசிப்பதும் ஒரு உதாரணமாகும்.

அடுத்தது ஜனநாயகம் இதுவரை இல்லை என்று வைத்துகொண்டாலும் தொடர்ந்ததும் நாம் அவ்வாறே இருக்க வேண்டுமா என்ற கேள்வியும் எழுகிறது அல்லவா ? இருக்கவில்லை என்பதற்காக இல்லமாலே இருந்து விட வேண்டுமா ?

முக்கியமாக தமிழ் பேசும் மக்களின் அபிலாஷைகளை புரிந்து கொள்ளாத பெரும்பான்மையின மக்கள் தங்களுடைய ஜனநாக உரிமை மீறப்பட்டுள்ளதை உணர்ந்து போராடும் இவ்வேளையில் நாமும் அவர்களுடன் சேர்ந்து போராடுவதும் எம் பிரச்சனை அவர்கள் உணர்ந்து கொள்ள கிடைத்திருக்கும் சந்தர்ப்பமாகும்.

மகிந்த ராஜபக்ஷவுக்கும் அவருடைய மந்திரிகளுக்கும் இடைக்கால தடை உத்தரவு நீதிமன்றத்தால் வழங்கப்பட்டதன் பின், நீதி மன்றத்தில் நம்பிக்கை வருகிறது என்ற கூற்றை கூட அவர்களால் ஏற்று கொள்ள முடியவில்லை.

நீதி தமிழருக்கு கடந்த அறுபது வருடகாலமாக எங்கே கிடைத்தது என்ற சிறுபிள்ளை தனமான கேள்வி எழுகிறது. இதுவும் சினமூட்டும் ஒரு நிலையை உருவாக்குகின்றது.

இலங்கையில் தமிழருக்கு அறவே நீதி கிடைக்கவில்லை என்று கூற முடியாது. ஆம் கடைசி யுத்தத்தில் பாதிக்கப்பட்ட மக்களுக்கு இன்னும் நீதி கிடைக்கவில்லை என்பது உண்மைதான்.

அதற்காக ஒட்டுமொத்த நீதித்துறையையும் நாம் குறை சொல்ல முடியாது. இப்போது நீதித்துறை முன்னை விட சுயாதீனமாக இயங்குவது யாம் அறிந்த உண்மையே.

அதற்கு கடந்த மூன்று வருடத்துக்குள் கிடைத்த தீர்ப்புகளும் இன்று கிடைக்கும் தீப்புகளும் உதாரணமாகும். பலநாள் பசியில் வாடுபவருக்கு உடனடியாக கஞ்சி கிடைத்தால் அதுவே பெரும் திருப்தி.

இதே திருப்திதான் சின்ன சின்ன தீர்ப்புகள் இலங்கையில் வாழும் மக்களுக்கு இத்தருணத்தில் பெற்று தருகின்றன. சில புலம்பெயர் தமிழர் பசியே என்னவேன்றரியாத பணக்கார வீட்டு பிள்ளைபோல் அவர்கள் பசிக்கு புரியாணிதான் திருப்திதரும்.

முக்கியமான இன்னும் ஒரு குற்றச்சாட்டு வெளிநாட்டு பணத்தை வாங்கிக்கொண்டு முக்கியமாக என் ஜி ஒ க்களின் உந்துதலில் இங்கே ஜனநாயத்திற்காக சிலர் போராடுகின்றனர் என்பதாகும்.

இது ஒரு வினோதமான குற்றச்சாட்டு. முக்கியமாக சுனாமிக்கு பின் பல என் ஜி ஓக்கள் மனிதாபிமான உதவிகளை மக்களுக்கு வழங்கின என்பது யாவரும் அறிந்ததே.

அதன் பின் யுத்தத்தின் போதும் யுத்தத்தின் பின்னும் பல வகையான நிதி உதவிகளை இந்த என் ஜி ஒக்கள் வழங்கின இன்னும் நீதிக்கான நிலைமாற்றதுக்காக பெண்களுக்கு எதிரான வன்முறையை ஒளிப்பதுக்காக, நல்லிணக்கத்துக்காக வழங்கி வருகின்றது என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.

மனிதாபிமானதுக்காக, மனித உரிமை மற்றும் மேற்கூறிய நோக்கங்களுக்காக எவ்வாறு இந்த நிதி உதவிகள் இலங்கையில் உள்ள மக்களுக்கு வழங்கப்படுதோ அதே குறிக்கோளுடனும் அதே நோக்கத்துடனும் மனிதாபிமானத்துடனும் தான் முப்பது வருடத்துக்கும் மேலாக இலங்கையில் இருந்தது அகதியாக சென்றவர்களுக்கும் அரசியல் புகலிடம் தேடி செல்லும் மக்களையும் அந்தந்த நாடுகள் அரவணைத்தன.

இவர்களுக்கு வீடு வைத்திய செலவு, தொழில் வாய்ப்பு, வேலைதேடி தனியாக சுயமாக தன் காலில் நிற்கும் வரையும் அதன் பின்னும் “சோசல்” என்று கூறப்படும் சமூக பாதுகாப்புக்கான பண உதவியும் வழங்கப்படுகின்றன.

வயது முதிர்ந்தவுடன் எல்லோருக்கும் ஓய்வூதியமும் வழங்கப்படுகின்றது ( இலங்கையில் அரச உத்தியோகத்தினருக்கு மட்டுமே ஓய்வூதியம் கொடுக்கப்படும் ) இதற்கெல்லாம் செலவிடப்படும் பணம் அந்நாட்டு மக்களிடம் பெறப்பட்டும் வரிப் பணத்தின் ஊடாகவே கொடுக்கப்படுகின்றது.

என் ஜி ஓக்கள் சிலவருட காலமே இலங்கையில் நிதி உதவி செய்யும், அந்த பணம் கூட அந்நாட்டு மக்களிடம் பெறப்பட்ட நிதி திரட்டல் மூலமாக அல்லது அந்தந்த அரசு மனிதாபிமான பணிக்காக ஒதுக்கும் பணத்தின் மூலமே இலங்கையில் செயல்திட்டங்களை நடைமுறைபடுத்தும் ஆனால், இலங்கையில் ஒரு சில வருடங்களுக்கு என் ஜி ஓக்களுக்கு நிதி வழங்கும் நாடுகள் அந்தந்த நாட்டில் வாழும் புகலிட கோரிக்கையாளருக்கு சாகும் வரை மனிதாபிமான அடிப்படையில் உதவிகளை வழங்கும்.

இதை உணராத சிலர் பொங்குவதும் ஆர்ப்பரிப்பதும் என் ஜி ஓக்களை எள்ளி நகை ஆடுவதும் கேலிக்குரிய விடயம். சொல்லுவார்கள் இறால் தன்னுடைய முதுகில் நாற்றத்தை வைத்துகொண்டு “நாருது“ “நாருது“ என்று சொல்லுமாம். இதே போல் தான் இந்த சில புலம்பெயர் தமிழரும்.

225 நாடாளுமன்ற உறுப்பினர்களும் வேண்டிக்கொண்டாலும் தான் ரணில் விக்ரமசிங்க அவர்களை பிரதம மந்திரி ஆக்கமாட்டேன் என்று சொல்வதிலிருந்து ஜனாதிபதி நாடாளுமன்றத்தை மதிக்கவே இல்லை என்பதும் ஏன் தன்னுடைய ஆதரவாளர்களான நாடாளுமன்ற உறுப்பினர்களின் முடிவைக்கூட மதிக்கமாட்டேன் என ஜனாதிபதி கங்கணம் கட்டிக்கொண்டு இருக்கும் இவ்வேளையில் ஜனாதிபதி உச்சபட்ச சர்வாதிகாரத்தை தன் கையில் எடுத்துள்ளார் என்று நாட்டு மக்கள் அநேகருக்கு புரிந்திருக்கும்.

இவ்வேளையில் நம்மவர் சிலருக்கு இந்த நாடு அதல பாதாளத்தில் தள்ளப்படுவது புரியாமல் இருப்பது போல் நடிப்பது கேலிக்குரிய விடயம்.