ஷோக்-பாப் சௌப் (சுயு) என்று பிரபலமாக அறியப்படும் ஹஸ்ரத் ஷேக் முகமது ஷெரீஃப் – உத்-தின் வாழ்க்கையில் எல்லாம் சுமூகமாக நடந்து கொண்டிருந்தது ஆனால் அவனது நடத்தையில் ஏற்பட்ட திடீர் மாற்றங்கள் அவனது குடும்பத்தை மட்டுமல்ல, முழு ஊரையும் ஆச்சரியத்தில் ஆழ்த்தியது.
உலக விவகாரங்களில் இருந்து தன்னைப் பிரித்துக் கொண்டு தனிமைப்படுத்தப்பட்ட வாழ்க்கையை நடத்தியமையும் ஆழ்ந்த எண்ணங்களும், பெருகிவரும் கவலையும் அவனில் விசித்திரமான உணர்வுகளை உருவாக்கியது.
இரவு பகலாக ஊர் முழுவதும் சுற்றிக் கொண்டிருந்ததோடு அவரது வெளிப்புற நடவடிக்கை ஒவ்வொரு நாளும் மிகவும் சிக்கலானதாக மாறியது, அவரது குடும்ப உறுப்பினர்கள் கவலைப்பட்டபோது, அவரது உடல்நிலை சீராக இருக்க சிறப்பு பிரார்த்தனைக்காக அவர்கள் அவரை கவாஜா மசூத் பாம்போரி நிறுவனத்திற்கு அழைத்துச் சென்றனர்.
சாதாரணக் கண்களால் அவனது நிலையை அடையாளம் காண முடியவில்லை, ஆனால் குவாஜா சாஹாப் முதல் பார்வையிலேயே அவனுடைய ‘ஹால்’ நிலையை உணர்ந்தார்.
குவாஜா சாஹாப் அவருக்கு ஆன்மீக ஆசீர்வாதங்களை அளித்து வந்தாதோடு அவரை செம்மைப்படுத்தினார். அவரது உள் மற்றும் வெளிப்புற நிலைமைகள் தணிக்கப்பட்டன் அவரது கவலை மறைந்தது. அவர் மீண்டும் ஒருமுறை ஷரியாவுடன் தன்னை இணைத்துக் கொண்டார்.
பின்னர், அவரது அர்ப்பணிப்பு, நேர்மை, பொறுமை மற்றும் அவரது மேலான பிரார்த்தனை ஆகியவை அவரை கவாஜா சாஹாப்புடன் மிகவும் நெருக்கமாக்கியது. அவருக்கு மிகவும் பிரியமான சீடரானார்.
வளர்ந்து வரும் நெருக்கம் அவர்களுக்கிடையில் நித்திய ஆன்மீக பந்தத்தை உருவாக்கியது. பின்னர் அவரை தலைமை கலீஃபாவாக நியமித்தார்.
எதிர்கால வழிகாட்டுதலுக்காக அவர் தமது சீடர்கள் அனைவரையும் அவரிடம் ஒப்படைத்தார். ஒரு உண்மையான சீடரைப் போல, அவர் தனது முர்ஷித்தின் வழிமுறைகளை கண்டிப்பாகப் பின்பற்றி, தனது இறுதி மூச்சு வரை தனது புனிதப் பணியை வைராக்கியத்துடனும் ஆர்வத்துடனும் முன்னெடுத்துச் சென்றிருந்தார்.
